KJ. 446 - SETIALAH
VERSE 1
Setialah kepada Tuhanmu, hai kawan yang penat.
Setialah, sokonganNya tentu di jalan yang berat.
'Kan datang Raja yang berjaya menolong orang yang percaya.
Setialah!
VERSE 2
Setialah percaya Penebus, percaya janjiNya.
Setialah, berjuanglah terus di fajar merekah.
DiputuskanNya rantai setan: kau bebas dari kesempitan.
Setialah!
VERSE 3
Setialah! Bertahanlah tetap sehingga kau menang.
Setialah! Selamatmu genap, sesudah berperang.
Meski bertambah marabaya, t'lah hampir habis susah payah.
Setialah!
VERSE 4
Setialah kepada Yang Menang, meski maut kautempuh.
Setialah! Sehabis berperang terima upahmu:
Mahkota hidup diberiNya; kaumasuk dalam t'rang ceria.
Setialah!
0 Response to "KJ. 446 - SETIALAH"
Post a Comment